Największy prawy dopływ Noteci Gwda, nazywana kiedyś Głdą, toczy swe wody przez Pojezierze Bytowskie, Równinę Charzykowską, dolinę Gwdy oraz dolinę środkowej Noteci. Rzeka rozpoczyna swój bieg jako Bielska Struga na wysokości 157 m n.p.m. koło wsi Białe, na południowy zachód od Białego Boru. Niżej przepływa przez jezioro Studnica, gdzie w Dreźnie kajakarze zwykle rozpoczynają swoją wodną przygodę.

Ogromną różnorodność krajobrazu i przyrody zapewniają kolejne odcinki szlaku. Gwda mija jezioro Wierzchowo, a następnie wśród pól, drzew i łąk równiny sandrowej pochłania kolejne mniejsze i większe jeziora. Największe na szlaku - długie na 7 km i niezbyt głębokie jezioro Wielimie - może stanowić dla kajakarzy sporą przeszkodę, zwłaszcza przy wiejących wiatrach, które tworzą na akwenie wysoką falę. Środkowy odcinek pradoliny posiekany jest dopływami, które są atrakcyjnymi szlakami kajakowymi - to Dołga, Czernica, Płytnica, Rurzyca, Piława z Dobrzycą i Głomia. Towarzysząca rzece strefa lasów nazywana jest Puszczą nad Gwdą. W tym wielkim sosnowym borze żyje dorodna zwierzyna m.in. dziki, sarny i jelenie. Bóbr zaznacza swoją obecność licznie powalonymi drzewami. Występują tu również głuszce, żurawie i czaple, a z ryb rzadkie głowacice, pstrągi i lipienie.

Po spiętrzeniu rzeki zaporami ziemnymi powstały jeziora zaporowe, tworzące zbiorniki retencyjne w Podgajach, Jastrowiu, Ptuszy i Dobrzycy. Szlak mija też wiele mniejszych zapór, na których usadowiły się małe elektrownie wodne. Czynią one ten malowniczy i atrakcyjny szlak nieco uciążliwym, bo stojąca przed zaporami woda zmusza do większego wysiłku i przenoszenia kajaków. Utrudnienia są jednak wynagradzane przez urocze widoki, fantazyjne kształty linii brzegowej, liczne odnogi czy piętrzące się nad wodą zalesione wzgórza. Pokonywanie długich i licznych bystrzy na przełomie za Płytnica jest prawdziwą przygodą. Miłośników militariów zainteresuje zapewne przebiegający wzdłuż rzeki system umocnień Wału Pomorskiego. Niżej Gwda przepływa przez zaludnioną, niegdyś wojewódzką Piłę, aby zakończyć swój pracowity bieg w Ujściu, łącząc się z Notecią. Szlak nie wymaga wielkiego kajakowego doświadczenia, chociaż bardziej sprzyja nieco obytym z kajakowym rzemiosłem. Trzynastoma stałymi przenoskami można by było obdzielić kilka rzeczek. Pojezierzem Południowopomorskim płynie prawy dopływ Gwdy - Piłowa, istny cud natury, rzeka zmienna i niezwykle urokliwa.

W górnym biegu jej dorzecze obejmuje przepiękne krajobrazowo tereny Pojezierza Drawskiego z Drawskim Parkiem Krajobrazowym. Teren urozmaicają liczne, malowniczo połączone jeziora, zatopione w szczelnie wypełniającą przestrzeń Puszczę Drawską. Park został utworzony w 1979 r. w centralnej części Pojezierza Drawskiego, na terenie gmin Barwice, Borne Sulinowo, Czaplinek, Ostrowice, Połczyn Zdrój i Złocieniec. Zajmuje on powierzchnię 41 430 ha. Szczególnej ochronie podlega krajobraz polodowcowy wykształcony podczas ostatniego zlodowacenia zwanego bałtyckim. Wzniesienia moreny czołowej porośnięte lasem bukowo-sosnowym oddzielają rynny jeziorne. O bogactwie i różnorodności flory i fauny świadczy 7 rezerwatów i 300 pomników przyrody. Spośród 695 gatunków roślin do najcenniejszych należą: tojad mocny, wawrzynek wilczełyko, rosiczka, widłak, wiciokrzew pomorski oraz reliktowe: lobelia jeziorna i grążel żółty. Tylko w kilku miejscach, nad środkowym odcinkiem biegu, na Równinie Wałeckiej, występują rozległe bezleśne polany. Tutaj przed 11 wojną Niemcy wybudowali ciągnący się wzdłuż rzeki pas umocnień wojskowych zwanych Wałem Pomorskim.

Dolny odcinek rzeki jest bezleśny, ma wysokie ciekawe brzegi. Nurt urozmaicają podwodne głazy i liczne bystrza. Mimo tych przeszkód, Piława jest rzeką bezpieczną i można ją polecić pływającym rodzinom. W Dobrzycy wody Piławy pochłania Gwda, tworząc wspólnie zaporowe Jezioro Dobrzyckie. Największy dopływ Piławy - Dobrzyca jest również szlakiem kajakowym, a przez Piławkę stanowi połączenie z Pętlą Wałecką.